Τι κάνει μια ρινοπλαστική αποτυχημένη και πως διορθώνεται;
Η ρινοπλαστική θεωρείται μια από τις πιο περίπλοκες πλαστικές επεμβάσεις. Η μύτη αποτελείται από ένα σύνολο ανατομικών στοιχείων που συνολικά συνθέτουν την εικόνα και την λειτουργία της. Η επούλωση των ιστών της μύτης μετά την ρινοπλαστική αποδεικνύεται συχνά απρόβλεπτη σε σύγκριση με άλλες επεμβάσεις. Έτσι, η χειρουργική τεχνική πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής, για να ελαχιστοποιηθούν τα αρνητικά αποτελέσματα.
Περιπτώσεις αποτυχημένης ρινοπλαστικής
Σε περίπτωση που μετά το πέρας της επούλωσης (1 χρόνο μετά την ρινοπλαστική) παρουσιαστούν αρνητικά αποτελέσματα, θα χρειαστεί να αναγνωριστούν. Εφόσον σας δημιουργούν σημαντικό πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ορισμένες από τις αρνητικές καταστάσεις μετά από μια αποτυχημένη ρινοπλαστική είναι οι παρακάτω:
• Εφιππιοειδής μύτη (Saddle nose): προκαλείται από την υπέρμετρη εκτομή της ράχης της μύτης και αυτή μοιάζει με εφίππιο (σέλα) ή τσουλήθρα.
• Παραμόρφωση ανάστροφου V (Inverted V deformity): μετεγχειρητικά παρατηρείται σκίαση στη ράχη της μύτης με μορφή ανεστραμμένου V. Αυτό είναι ένδειξη υπέρμετρης εκτομή των άνω πλάγιων χόνδρων και συνοδεύεται συχνά από δυσλειτουργία της εσωτερικής ρινικής βαλβίδας και δυσχέρεια της αναπνοής.
• Ρίκνωση των κάτω πτερυγιαίων χόνδρων (retracted alar) και pinched deformity του ακρορρινίου: οφείλεται σε υπέρμετρη εκτομή των κάτω πτερυγιαίων χόνδρων και μπορεί να συνοδεύεται από «κατάρρευση» του πτερυγίου της μύτης στη βαθιά εισπνοή και σε επακόλουθη δυσχέρεια της αναπνοής.
• Παραμονή ύβου (καμπούρας): υπάρχει περίπτωση η μείωση του ύβου να μην ήταν επαρκής στην πρώτη ρινοπλαστική και να χρειάζεται επανεπέμβαση για να ευθειαστεί. Αντίστοιχα, είναι δυνατόν να μην διορθωθεί πλήρως ένας στρεβλός άξονας της μύτης και αυτή να παραμένει στραβή.
• Τέλος (και ίσως σημαντικότερα) μπορεί η λειτουργία της αναπνοής να μην διορθωθεί ή ακόμη και να χειρότερα να χειρότερα να χειροτερέψει μετά από μια επέμβαση ρινοπλαστικής. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν αντιμετωπίστηκε ένα ή περισσότερα ανατομικά στοιχεία, όπως το σκολιωμένο ρινικό διάφραγμα (τετράπλευρος χόνδρος), η εσωτερική ρινική βαλβίδα και οι κάτω ρινικές κόγχες.
Η λύση σε μια αποτυχημένη ρινοπλαστική
Στις περιπτώσεις αυτές προκύπτει η ανάγκη δευτερογενούς ρινοπλαστικής (secondary rhinoplasty) για να διορθωθεί το εκάστοτε πρόβλημα. Η επαναληπτική επέμβαση είναι σαφώς δυσκολότερη από την πρώτη από τεχνικής άποψης, καθώς οι ιστοί της μύτης είναι περισσότερο άκαμπτοι από τον ουλώδη ιστό που δημιουργήθηκε μετά το πρώτο χειρουργείο. Επίσης, δεν υπάρχει εύκολα διαθέσιμος χόνδρος για να ανακατασκευάσουμε την μύτη, ειδικά στις περιπτώσεις που είχε γίνει πλαστική διαφράγματος κατά την πρωτογενή ρινοπλαστική.
Η διάρκεια και το κόστος της δευτερογενούς ρινοπλαστικής εφόσον έχει προηγηθεί αποτυχημένη ρινοπλαστική είναι συνήθως υψηλότερα. Εάν χρειάζεται αύξηση κάποιων στοιχείων της μύτης, όπως για παράδειγμα στην εφιππιοειδή παραμόρφωση, τότε απαιτείται συνήθως να λάβουμε χόνδρο από μια θωρακική πλευρά. Αυτός τεμαχίζεται και τυλίγεται σε περίβλημα περιτονίας, για να επιτευχθεί η αύξηση (diced cartilage fascia graft).
Τα χόνδρινα μοσχεύματα από τον θώρακα χρησιμεύουν επίσης στη διόρθωση ενός στρεβλού άξονα, στην ανακατασκευή της εσωτερικής ρινικής βαλβίδας (spreader grafts) και στην υποστήριξη του ακρορρινίου (lateral crural grafts). Η πολυπλοκότητα της δευτερογενούς ρινοπλαστικής καθιστά σημαντική την διόρθωση των βασικών αισθητικών και λειτουργικών προβλημάτων κατά την διάρκεια της πρώτης επέμβασης.